نظرية المعاناة

طبعا كلنا كبشر بنتمنى حاجات كتير، و طبعا الحاجات اللى بنتمناها بتكون حلوة أكيد،، و بالفعل أول ما

الحاجات دى بتبتدى تظهر و تبان، نبدأ نهئ نفسنا ليها ، لكن لو لقينا ان فى صعوبات كبيرة، بنبدأ نتضايق و نزعل و طبعا ممكن يجى وقت نحس ان الكون كله تآمر ضدنا.
لكن الحقيقة أنا طول عمرى مؤمنة جدا بنظرية المعاناة( ومعرفش إذاكان فى فعلا نظرية اسمها كده ولالأ))، لكن أنا مؤمنة جدا إن لما الانسان يعانى فى سبيل لحصول على شئ، ده بيدى للشئ طعم تانى خاااااالص، وأحلى بكتير جدا من لو إن الحاجة دى جت بسهولة، مش قصدى طعم إن لو حاجة جات منغير معاناة مش هايبقى لها طعم، لأ مش قصدى، لكن لو كان فيها معاناة الاحساس بجمال الحاجة دى هيبقى احساس تانى
يعنى مثلا، وعلى سبيل التجربة الشخصية، واحد نظرة 6\6 طبعا بيبقى سعيد جدا ان نظرة سليم و 100 100، لكن تعالى بأه لحد زيى، كنت يادوب من غير نظارة بشوف خيالات(( وطبعا كان الحمد لله أوى))، لكن بردو أول ما النظارة تكسر أو العدسات تخستع الحياة بتضلم فعينى ، ومأساة بأه لو رايحة فرح أو نزلت البحر، فنرجع بأه للموضوع الأصلى، أول ما عملت عملية الليزر و بقيت أشوف 6\6 ماتتخيلوش كم السعادة، بجد ماكونتش مصدقة انى فعلا صحيت من النوم و شايفة كده عادى ( يااا خبر)) ، فده قصدى هنا سعادة لا تووووصف.
و فعلا أنا مؤمنة جدا بالنظرية دى و هفضل طول عمرى مؤمنة بيها إن الانسان لما يعانى بيبقى طعم الحاجة اللى بيحصل عليها تااانى خالص ، غير لو خدها بسهولة أو لو هى عنده على طول
زى اللى كان عندى واحدة صحبتى هى أكبر منى بحوالى 9 سنين و عايشة مع (زوجة باباها) كانت تعد تقولى أنا فرصى فالجواز بتقل و بجد صحابى بيتجوزا، فكنت اقولها انتى أحسن من غيرك ، لما تعانى شوية مش هتصدقى نفسك لما تتجوزى ان شاء الله،، و فعلا هى دلوقتى جالها واحد كويس و طباعه وأخلاقه ممتازة، و فعلا حست بطعم مختلف أكتر من لو كانت أجوزت بسهولة . طبعا اللى مش بيعانى بيبقى مبسوط جدا، لكن مع المعاناة السعادة بتختلللف جدااااااااااااااااااااااااااااااااا. و قيس على كده فى الرياضة و الدراسة و الشغل و و و و و و ....
و ده ممكن نقيسه على حاجات كتير فى حياتنا و فعلا أكيد هنحس بمعنى الكلام ده.